Een groot deel van deze verbazing en verwondering komt in mijn geval ook door onwetendheid. Fenomenen die een natuurkundige of een bioloog bekend zijn en daardoor betekenis krijgen, zijn voor mij een wereldwonder. Om deze lacune een klein beetje op te heffen heb ik een kleurenstudie gedaan. Deze studie betrof het gebruik van kleur in de architectuur en in het binnenhuis. Hiervoor heb ik eindeloos gemengd met de vijf primaire kleuren, kleurstammen en grijsreeksen gemaakt, reeksen gemaakt van verschillende tinten, geleerd over verschillende golflengtes en dat kleurtoon (hue), helderheid (brightness) en verzadiging (saturation) de kleurkenmerken zijn weet ik nu ook.

Ik ben misschien wel iets wijzer geworden op dit gebied, maar het feest van het beleven van kleur blijft zich afspelen op een niveau van verwondering. En het leuke is: leren over kleur is onuitputtelijk maar werken mét kleur is de overtreffende trap.